نکات مهمی که ورزشکاران روزه دار باید به آن توجه نمایند
به گزارش وبلاگ وکیل من، چون بدن روزه دار نسبت به گذشته انرژی کمتری دریافت می نماید، ضروری است که ورزشی که انجام می دهد از شدت و حجم کمتری برخوردار باشد. در این گزارش توصیه های بهرامی نژاد متخصص فیزیولوژی و بدنسازی حتما به کارتان خواهد آمد.
ورزشکاران در ماه رمضان باید آمادگی جسمانی خود راحفظ نمایند، شدت تمرینات را کاهش دهند، از تغذیه خود مراقبت نمایند و پوشش خود را در ورزش مدیریت نمایند.
هر تمرین ورزشی که یک فرد انجام می دهد دو مشخصه دارد؛ یکی شدت تمرین و دیگری حجم (مدت زمان) تمرین. در ماه رمضان و در شرایط روزه داری هر فردی می تواند ورزش هایی را که در روز های عادی سال انجام می داده دنبال کند.
یعنی همه ورزش ها قابل انجام هستند. اما چون بدن روزه دار نسبت به گذشته انرژی کمتری دریافت می نماید، ضروری است که ورزشی که انجام می دهد از شدت و حجم کمتری برخوردار باشد. در این گزارش توصیه های بهرامی نژاد متخصص فیزیولوژی و بدنسازی حتما به کارتان خواهد آمد.
مدت زمان و شدت تمرین برای هر فرد به آمادگی جسمانی او و نوع تمرینی که می نماید بستگی دارد. کسی که برای شرکت در مسابقات قهرمانی تمرین می نماید، نمی تواند به یک باره اندازه زیادی از این دو متغیر را کاهش دهد.
اما فردی که ورزش را به صورت معمولی و عادی دنبال می نماید، بهتر است زمان ورزش خود را به نیم ساعت تا چهل و پنج دقیقه در روز کاهش دهد. در این شرایط فرد ممکن است پیشرفتی در ورزش نداشته باشد، اما حداقل آمادگی بدنی خود را حفظ می نماید.
ورزش در محیط های باز به علت گرمای زیاد باعث می گردد بدن مایعات زیادی را از دست بدهد. چنین ورزشی برای افراد با سن بالا یا سنین کم توصیه نمی گردد، چرا که این افراد مستعد بیماری های ناشی از گرمازدگی هستند. بهتر است ورزشکاران مخصوصاً در این ماه در مقاطع روز حجم تمرین خود را در محیط باز کاهش بدهند و شدت آن را هم کم نمایند. ورزش در محیطی که تابش مستقیم خورشید نباشد، مناسب تر است.
ورزش صبحگاهی در ماه رمضان باید با شدت کمتری انجام گردد، چرا که باعث ضعف، تشنگی و خستگی فرد می گردد. عصر، نسبت به صبح زمان مناسب تری برای ورزش کردن است. افرادی که می خواهند بلافاصله بعد از افطار ورزش نمایند، باید روزه خود را سبک تر افطار نمایند.
مصرف کمی مایعات و یک ماده کربوهیدراتی می تواند یک افطاری سبک باشد. دقت کنید که ماده کربوهیدراتی نباید ماده قندی ساده باشد؛ چرا که این مواد خیلی زود در بدن دچار سوخت و ساز می شوند و ورزشکار را دچار افت قند می نمایند.
اگر فردی می خواهد افطار مفصلی میل کند و بین افطار و ورزش فاصله ای بیندازد، باید حداقل دو، سه ساعت بعد از افطار ورزش را به تعویق بیندازد، به ویژه اگر افطاری که میل نموده است حاوی مواد پروتئینی و پر چرب باشد.
در حالت روزه داری، چون معده برای ساعت های طولانی خالی است، بهتر است که همة افراد ابتدا روزه خود را با یک غذای ساده و کمی مایعات افطار نمایند و با کمی فاصله از آن غذای اصلی را بخورند. وقتی دستگاه گوارش بدن غیر فعال می گردد، باید آن را با نوشیدن مایعات ساده فعال کنیم و بعد به سراغ غذا های جامد و سبک برویم. افطار کردن با غذا های جامد دیرهضم اشتباه متداولی است.
با کم شدن فعالیت دستگاه گوارش و بعلاوه اندازه مایعات بدن، ترشحات دستگاه گوارش کم می گردد و هضم غذا های سنگین سخت. در نتیجه ممکن است افراد دچار بیماری های گوارشی شوند. بهتر است بین مصرف غذا های سبک و سنگین فاصله ای باشد تا شرایط گوارشی بدن به حالت عادی برگردد.
پوشش مناسب از موارد دیگری است که یک ورزشکار در همه روز ها و مخصوصاً در ماه رمضان باید به آن توجه کند. پوشیدن لباس های چند لایه و پلاستیکی دمای بدن را بالا می برد و باعث دفع مایعات بدن می گردد. در نتیجه شدت تمرینات ورزشی خودبه خود پایین می آید و ورزشکار را در معرض آسیب قرار می دهد.
ورزشکاران می توانند در این ماه، مخصوصاً در روز، به مرور مهارت های ورزشی و یاد گرفتن مباحث تئوری بپردازند و ساعت های بعد از افطار را برای تمرین های عملی انتخاب نمایند.
منبع: فرادید